Öğretmenlikte emeklilik yoktur. Okuldaki dersler biter, hayat dersleri devam eder.
1989 yılında Heinrich-Böll-Gesamtschule’den mezun ettiğim 5 öğrencimle 21 Aralık 2024 akşamı 25 yıl sonra sağ salim buluştuk. Heyecanlıydım, mutlu oldum. Birlikte yemek yedik. Öğrencilerim büyümüşler hayatlarını kurmuşlar. Diktiğim fidanlar büyümüş, çiçek açmış, meyve vermişler.
Bu buluşmayı Serap Avcı düzenledi. Dilek Uslubaş, İpek Öztürk, Selma Erkilet ve Elif Aslan buluşmaya geldiler. Ben de arkadaşım Fatoş Polat ile birlikte gittim.
Bochum şehrindeki Heinrich-Böll-Gesamtschule’de Türkçe öğretmenliğine 1989 yılında başlamıştım. 10 yıl çalıştıktan sonra ilkokul öğretmenliğine başladım. 20 yıl dört ayrı ilkokulda Türkçe öğretmenliği yaptım. Severek ve isteyerek Türkiye’de 5 yıl, Almanya’da 30 yıl olmak üzere toplam 35 yıl öğretmenlik yaptım. 35 yılda 5000 kadar öğrenciye öğretmenlik yaptım.
Buluşmaya giderken not defterlerimi ve öğrencilerimle birlikte Almanca ve Türkçe olarak 1996 yılında yayınladığımız Yaban Gülü adlı kitabımızı çantama koydum. Her öğrencimin 25-29 yıl önce Türkçe derslerinde aldıkları notlarını okudum. Buluşmaya gelen 5 kız öğrencimin okul bitirme notları iyi ve pekiyi idi. Sonra Yaban Gülü kitabındaki yazılarını, şiirlerini okudum. “Sevgili Öğrencilerim 25 yıl sonra Türkçe derslerinden aklınızda ne kaldı?” diye sordum. “23 Nisan Bayramı kutlamaları ve bu kutlamalarda söylediğimiz türküler, okuduğumuz şiirler kaldı,” cevabını verdiler.
Önce her öğrencim sırayla 25 yılda ne yaptıklarını anlattılar. Sonra sıra bana geldi. Ben de anlattım. Her öğrencime hayattan ne öğrendiklerini sordum. Çok anlamlı cevaplar verdiler. Öğrencilerim de bana “Öğretmenim siz hayattan ne öğrendiniz?” diye sordular.
“Sevgili öğrencilerim yaşım 72 oldu. Ben hayattan sabretmesini öğrendim. 20-30 yaşlarındayken hep uçmak isterdim, fakat konacak yeri hiç düşünmezdim. Şimdi gene uçmak istiyorum, fakat uçmadan önce artık konacak yeri düşünüyorum,” cevabını verdim.
Buluşmamızı her yıl tekrarlamaya karar verdik.
Buluşmamızdan şu düşüncelerle ayrıldık:
Karagün kararıp kalmaz!
Her gecenin bir sabahı vardır.
Kışın sonu bahardır.
***
Öğrencilerim buluşmamızdan bir gün sonra 22 Aralık 2024 sabahı düşüncelerini, duygularını WhatsApp ile bana bildirdiler. Sizlerle paylaşıyorum.
Elif Aslan:
Günaydın canım öğretmenim.
Evet 25 yıl sonra iyi ki görüştük.
İyi ki bize öğretmenlik yapmışsınız.
İyi ki varsınız.
Buluşmalarımızı mutlaka tekrarlamalıyız.
Öğrendiğimiz ve öğreneceğimiz çok şey var daha sizden.
Selma Erkilet:
Selam Öğretmenim, inanın ben de çok sevindim, siz de iyi ki varsınız.
Serap Avcı:
Günaydın sevgili öğretmenim, çok güzel bir akşam geçirdik, çok kısa geldi, tekrarlamalıyız. Elif size hediye getirmişti, maalesef çok heyecanlıydık, size vermeyi unutmuşuz. Hediyeniz masanın altında kalmış. Kendinize çok iyi bakın, görüşmek üzere.
İpek Öztürk:
Sevgili Öğretmenim, sizden çok şey öğrendim. Şiir yazıyorum, günlük tutuyorum. Çocuklarıma okuma alışkanlığı kazandırdım. Kitap okumayı seviyorlar. Buluşmalarımızı tekrarlayalım. Size sağlıklı günler dilerim.
Dilek Uslubaş:
Günaydin Öğretmenim, bize çok şey öğretmişsiniz. Bunu okul döneminde anlamadım, daha sonra, hayatı gördükçe sizden çok şey öğrendiğimi anladım.
***
Sevgili öğrencilerim bana umut, yaşama gücü ve şeref verdiniz!
Sizlere çok teşekkür ederim.
Bochum, 21 Aralık 2024, Kemal Yalçın
Türkçe Öğretmeni