Sevgili Hacı Biçer 1 Mayıs 1950 tarihinde Kırşehir ili, Akpınar ilçesi Gülveren Köyü’nde doğdu. 13 Ocak 2021 tarihinde vefat etti. Vasiyeti üzerine doğduğu köyünde toprağa verildi. Burcu ve Ulaş isimlerinde iki evladı vardı.
Hacı Biçer ile 1973-1976 yıllarında Tüm Öğretmenler Birleşme ve Dayanışma Derneği (TÖB-DER) Kaman Şubesi Yönetim Kurulu’nda beraber çalıştık. Çok dürüst, vefalı, özü sözü bir, şakacı bir arkadaşımdı. Ben Kaman Lisesi’inde felsefe öğretmeniydim. Hacı Biçer ise Keskin’e bağlı Kırdök mezrası öğretmeni idi. Tek odalı ilkokulda beş sınıfı okuturdu.
Muhtarın evinin bir odasında kalıyordu. Kırdök köyünün yolu yoktu. Suyu yoktu. Üç mezra bir köy olmuştu. Sık sık Hacı Biçer’in köyüne giderdim. Sabahlara kadar dünya ve Türkiye meselelerini konuşurduk. Sohbetimize bazen muhtar da katılırdı. Kaman’dan Kırdök’e giderken belli bir yere kadar dolmuşla gider, sonra bazen yayan, bazen eşekle Kırdök’e varırdık. Hacı Biçer’e hediye olarak kitap ve plastik damacana ile su götürürdüm.
Hacı Biçer daha sonra Kaman’a yakın bir köye tayin oldu. Bu köyde içecek su vardı. 1975-1976 döneminde ben Ankara’da TÖB-DER Genel Yönetim Kurulu Üyesi ve Kırşehir, Nevşehir, Kayseri, Niğde TÖB-DER Bölge temsilcisi idim. Hacı Biçer ile birlikte hafta sonlarında Şubelerde seminerler verirdik. Okumaya, öğrenmeye çok meraklıydı. Yunan Felsefesine merak sarmıştı. Yollarda hep felsefe konuşurduk. Hacı Biçer yardımsever, güvenilir, saygın bir insandı. Öğretmen arkadaşların düğünlerine giderdik.
Ben İstanbul Üniversitesi Felsefe Bölümü Sistematik Felsefe ve Mantık Kürsüsü’nde doktora öğrenciliği sınavını kazanarak Kaman’dan İstanbul Kabataş Lisesi’ne tayin oldum.Hacı Biçer ile ilişkimiz devam ediyordu. 1982 yılında Türkiye’den ayrıldım. Almanya’da siyasi mülteci hayatım başladı. Hacı Biçer ile ilişkimiz koptu. 2019 yılında tekrar birbirimizi bulduk.
Hacı Biçer kansere yakalanmıştı. Benden kitap istedi. Emanet Çeyiz, Yaşama Gücü, Süryaniler ve Seyfo, Seninle Güler Yüreğim, Anadolu’nun Evlatları, Sarı Gelin, Hayatta Kalanlar, Haymatlos, Süryani Halk Kahramanı Şemun Hanne Haydo adlı kitaplarımı gönderdim.
“Hangisinden başlayayım?” diye sordu. “Emanet Çeyiz’den başla,” dedim. Haber geldi: “Kemal Kardeşim, kitapların bana ilaç gibi geldi. İyileşiyorum. Bütün kitaplarını gönder,” dedi. Şiir kitaplarımı da gönderdim. Telefonla Kaman TÖB-DER’deki çalışmalarımızı, Kırdök köyünü, Kırdök köyüne plastik bidonla su taşıyışımızı gülerek konuştuk.
Bir gün kızı Burcu Biçer ile facebook üzerinden bağlantı kurduk. Sonra WhatsApp üzerinden haberleşmeye başladık. 15.1.2021 günü Burcu acı haberi verdi. Mesajı aynen şöyle idi:
“Kemal Amca Merhaba, babamın ilk okuduğu kitap neydi bilmiyorum ama son okuduğu kitap sizin Süryaniler ve Seyfo adlı kitabınızdı. Babam 6 aydır hastanedeydi ve ziyarete gelenlere sizin kitaplarınızdan bahsediyordu. Emanet Çeyiz’i iyi anlaştığı Antepli bir sağlık çalışanına armağan etti. Son zamanlarda bilinci gelip gidiyordu bir gün bana “Kemal bana su gönderdi.” dedi. 13 Ocak 2021günü babamı kaybettik. Bilmenizi istedim. Başımız sağ olsun!”
Vay benim Kırdök köyü öğretmenim vay!
Vay benim TÖB-DER’in vefalı, bilinçli, mücadeleci öğretmenim var!
Ölümüne kadar kitap okumuş. Ölümüne yakın günlerde bilincinin açıldığı bir anda benim gönderdiğim suları hatırlamış ve “Kemal bana su gönderdi,” demiş ve bir daha konuşmamış!
Vefalı Dostum, Çalışkan Öğretmenim, Değerli Kardeşim, içtiğin sular sana helal olsun!
Bilmeyenler ne bilsin seni! Bilenlere selam olsun!
Bochum, 17.1.2021, Kemal Yalçın
Not: Bütün fotoğrafları Hacı Biçer’in özel arşivinden, kızı Burcu gönderdi. Burcu’ya çok teşekkür ederim.