1995 yılında evinin önünde konuşmuş, anlattıklarını kasete kaydetmiştim. O gün fotoğraflar da çektim. Bunlardan birini Emanet Çeyiz’de yayınladım. Denizli Kitap Fuarı’na bir hanım geldi. Gözlerinin içi gülüyordu. “Kemal Abi! Bil bakalım ben kimim?” diye sordu. Yüzüne, gözlerine baktım! “Honazlısın, ama kimlerdensin çıkaramadım!” dedim. Güldü. Standaki Emanet Çeyiz romanımı açtı. “Bu resimdeki bu çocuk benim işte! Adım Şenay, bunlar eşim ve çocuklarım!” dedi.
Sarıldım, öptüm küçük Şenay’ı. Yıllar ne çabuk geçmiş böyle! İyi ki yazmışım Emanet Çeyiz’i. Murtaza Acar, Mustafa Akan, Muhittin Yavuz, Koca Abbas, Galibin Süleyman ve daha kimler kimler! Artık onlar yok! Sesleri, hatıraları Emanet Çeyiz içinde yaşıyor. Hepsini Saygıyla, şükranla anıyorum! Ruhları şad olsun! Mekanları cennet olsun! 22.4.2019, Bochum, Kemal Yalçın
Murtaza Acar 1924 yılında Mübadele ile Selanik vilayeti, Grebena ilçesi Kastro köyünden gelmişti. Çok iyi hafızası vardı. Emanet Çeyiz romanımın canlı tarihlerinden biriydi.